"อยากจูบ น้องอยากจูบพี่ต้าค่ะ"
"ได้ค่ะ อย่าลืมที่เคยสอนนะคะคนเก่ง"
ใบหน้าคมโน้มลงไปจนริมฝีปากแนบชิดกับอวัยวะเดียวกันของอีกคน แกล้งทำเป็นประกบค้างไว้นิ่งๆเพราะอยากรู้ว่าลูกศิษย์ที่เขาพร่ำสอนวิชาจูบมาอย่างดีควรได้เกรดไหน
ลมหายใจอุ่นร้อนจากคนใต้ร่างพ่นออกมาอย่างแรงเหมือนคนถูกขัดใจ แฟนต้าผละใบหน้าออกมาเล็กน้อยเพื่อมองดูใบหน้าหวานของคนรักตน นึกขำที่คิ้วเรียวขมวดมุ่น แต่มองได้เพียงไม่นานก็ต้องรีบหลับตาลงเมื่อถูกมือนิ่มรั้งคอแกร่งลงมา
เกรด A
แฟนต้าแทบจะเขีบนใบเกรดให้ทันทีที่ริมฝีปากอวบอิ่มเปิดออกและงับริมฝีปากเขา ทั้งยังดึงดูดริมฝีปากล่างของเขาแรงๆจนรู้สึกเจ็บเล็กๆ ตามมาด้วยลิ้นเล็กที่พยายามสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากอุ่น
"อื้อ"
เสียงเล็กในลำคอดังประท้วงที่คนพี่ที่แกล้งทำเป็นไม่ยอมเปิดริมฝีปากออก จนแฟนต้าต้องยอม ทีแรกก็ตั้งใจว่าจะให้น้องเป็นคนควบคุมเพลงจูบนี้แต่กลับกลายเป็นว่าสุดท้ายตัวแฟนต้าก็อดใจไม่ไหว อารมณ์ที่เก็บไว้มาตลอดทั้งวันทำให้แฟนต้ารู้สึกอยากให้เพลงจูบมันร้อนแรงกว่าที่เป็นอยู่
จูบของน้องมันก็ดี น่ารักน่าเอ็นดู แต่ไม่ใช่เวลานี้
มือหนาสัมผัสปลายคางมน เชิดขึ้นให้พอเหมาะแก่การรับจูบ ลิ้นหนาสอดแทรกออกมาพัวพันกับลิ้นเล็ก สองเรียวลิ้นตวัดกันไปมาจนเกิดเสียงชื้นแฉะดังก้องไปทั่วทั้งห้อง
น้องตามทันแฟนต้าได้มากกว่าที่คิด
สงสัยคงจะได้เกียรตินิยมแล้วแหละ
เมื่อเพลงจูบของทั้งสองคนสอดประสานกันอย่างดีมือหนาจึงปล่อยคางมนให้เป็นอิสระแล้วลากผ่านเรือนร่างเรียบลื้นลงมาเรื่อยๆผ่านตุ่มไตเม็ดเล็กที่แข็งตัวขึ้นเป็นไตทันทีที่ได้สัมผัส แกล้งสะกิดเล็กน้อยให้คนใต้ร่างสะท้าน หนมครกกระเด้งอกเข้าหามืออุ่นหลายต่อหลายครั้งเมื่อรู้สึกวูบไหว ยิ่งยามที่นิ้วเรียวจงใจปั้นบี้ยอดอกเขา ร่างบางยิ่งบิดเร่าไปหมด
เพลงจูบบรรเลงไม่จบไม่สิ้นเหมือนทั้งคู่รู้จังหวะกันดีจึงไม่มีความรู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ แฟนต้าหยอกล้อกับยอดอกน่ารักจนพอใจแล้วจึงลูบต่ำลงไปเรื่อยๆ สัมผัสเอวบางน่าทะนุถนอม บีบเบาๆอย่างชื่นชมแล้วจึงขยับลงมาอีกจนถึงผ้าขนหนูผืนหนาที่สุดแสนจะขัดใจจึงค่อยๆถอนจูบออกมาช้าๆ มุมปากกระตุกยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าคนใต้ร่างแสดงความเสียดายออกมาชัดเจน
ใบหน้าคมก้มลงไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้งก่อนละออกมาเพื่อมองสิ่งที่ขัดใจเขาเมื่อครู่ มือหนายังคงจับที่ผ้าขาหนู เลื่อนไปจับบริเวณปมก่อนกระตุกอย่างแรงเพื่อปลดปราการด่านสุดท้ายออกจากร่างขาวเนียน ใบหน้าหวานเห่อร้านเมื่อเห็นคนพี่แลบเลียริมฝีปากอย่างคนหื่นกระหายพร้อมคลานถอยหลังขยับตัวออกจากเขาช้าๆ แฟนต้าจับขาเขาแยกออกจากกันให้ตั้งชันอวดช่องทางสีสวยที่ขมิบเรียกร้องตัวตนของเขา อดไม่ได้ที่จะมองจ้องตลอดเวลาขณะปลดเปลื้องเสืัอผ้าตนให้พ้นทาง
ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อคิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ทั้งทีเตรียมใจไว้นานแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าพอถึงเวลามันจะตื่นเต้นขนาดนี้
กายหนาล้มตัวลงมาทับร่างบางอีกที ริมฝีปากบางโฉบลงมาครอบครองริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง ปล่อยให้ร่างกายที่เปลือยเปล่าได้สัมผัสถูไถกัน ลมหายใจที่กระทบกันหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆจนคนพี่ไม่กล้าจูบน้องนานเท่าครั้งก่อน ให้พักหายใจหายคอระหว่างเตรียมตัวหน่อยก็แล้วกัน
แฟนต้าหยัดตัวขึ้นนั่งคุกเข่าก่อนจับสะโพกมนให้ขยับลงมาจนเกยหน้าขาตน หนมครกร้องเหวอด้วยความตกใจเผลอหุบขาลงแต่ก็ถูกมือหนาสกัดไว้และจับแยกออกดังเก่า ท่าทางของเขาสองคนในตอนนี้มันดูทะลึ้งตึงตังจนคนน้องเหนียมอายไปหมด ไม่อยากมองหน้าเสือร้ายตรงหน้าแต่ก็อยากรู้ว่าพี่จะทำอะไรจึงทำใจดีสู้เสือมองกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
"เจ็บหน่อยนะคะ"
ใบหน้าหวานพยักลงช้าๆพลางขบกัดริมฝีปากตนเมื่อคนพี่หยิบขวดเจลหล่อลื่นจากไหนไม่รู้มาบีบใส่มือแล้วชะโลมลงไปที่ช่องทางหลังของเขาและกลางกายตนเอง ร่างเล็กสะดุ้งทันทีที่มือหนาสัมผัสลงมา หัวใจพลันเต้นรุนแรงกว่าเก่าจนน่ากลัว
"ไม่ไหวบอกพี่"
"....."
"แต่พี่จะไม่หยุดนะ"
ไม่ทันได้โต้ตอบอะไร นิ้วเรียวก็สอดแทรกเข้ามาในร่างกายทำให้ต้องบิดหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ แฟนต้าค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปอย่างใจเย็น ขยับขยายช่องทางของน้องทีละนิดๆ ค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไปมากขึ้นเมื่อรับรู้ว่าน้องพอไหว ดวงใจแกร่งในตอนนี้เหมือนมีไฟมาโหมกระหน่ำ ยิ่งเห็นดวงตาฉ่ำเยิ้มตรงหน้ายิ่งรู้สึกอยากรังแกน้อง แต่เพราะนี่เป็นครั้งแรกของน้อง เขาจึงต้องนึกถึงน้องให้มากที่สุด แล้วเอาความต้องการของตนไว้ทีหลัง
"พี่ต้า.."
"ว่าไงคะ"
"ม.. เมื่อไหร่..."
"....."
"เมื่อไหร่จะเข้ามา"
"....."
"น้องอยากได้ของพี่ต้าแล้วค่ะ"
ตายแน่ ไม่ใช่เขา แต่เป็นคนพูดนี่แหละ มาพูดจาแบบนี้กับเสือที่ขาดอาหารมานานนับปีแบบนี้ กลัวจังว่าจะเผลอพลั้งทำรุนแรงจนน้องขาดใจ อยากรู้จังว่าใครมันพาน้องน้อยคนนี้ให้รู้จักยั่วแบบนี้นะ
"เหมือนเดิมนะคะ ถ้าเจ็บให้บอกนะ"
"บอกแล้วพี่ต้าจะหยุดหรอ"
"เปล่าค่ะ แค่จะทำให้เบาลง"
"น้องจะอดทนค่ะ"
แฟนต้าแทบจะอยากสะบดคำหยาบออกมาให้ดังๆ เด็กคนนี้จะยั่วเขาเกินไปแล้ว มือหนาจับกลางกายที่ขยายใหญ่ของตัวเองมาจอช่องทางสีหวานตรงหน้ามอบสิ่งที่เจ้าของวันเกิดร้องขอให้ไปด้วยความเต็มใจยิ่ง เรียวขาขาวเกร็งไปหมด ความเจ็บค่อยๆแทรกเข้ามาจนน้ำตาซึม น้องกัดริมฝีปาดตนจนคนพี่กลัวจะเป็นแผลจึงโน้มลงไปจูบปลอบประโลม ทั้งที่ยังค่อยๆดันกายเข้ามาภายใน ครั้งแรกที่เคยมีอะไรกับผู้ชาย ไม่คิดเลยว่าในนี้มันจะนุ่มอุ่นและทำให้รู้สึกดีขนาดนี้
"ไหวไหมคะ"
"ว..ไหว"
"พี่เข้ามาสุดแล้วนะ น้องเก่งมาก"
หนมครกยกคอตัวเองขึ้นมาดูบริเวณที่ร่างกายเชื่อมติดกัน ลมหายใจหอบหนักในตอนที่ได้สบตากับเจ้าของความอึดอัดในกายตน พี่ต้ายังไม่ขยับ แต่แค่นี้ก็มีเหงื่อผุดขึ้นที่ใบหน้าคมแล้ว บวกกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ ทำให้พี่ต้าดูเซ็กซี่เหลือเกิน
"เด็กหื่น"
ไม่รู้หนมครกเผลอแสดงกริยาอะไรไปแฟนต้าถึงเอ่ยเช่นนั้น
"พี่ต้าก็หื่น"
"จริงค่ะ เรามันหื่นทั้งคู่"
ยอมรับ ว่าหื่น แต่มันใช่เวลาไหมที่มาคุยเรื่องนี้กันตอนที่มีบางส่วนเชื่อมติดกันค้างไว้แบบนี้
"ถ้าหันหน้าหนีพี่ไม่ขยับนะคะ"
เหมือนรู้ทัน แฟนต้ารู้ว่าน้องเขินและกำลังจะหันหน้าหนีเขาอีกแล้ว ซึ่งเขาไม่มีทางปล่อยให้เป็นแบบนั้นแน่ ดวงตากลมๆ ริมฝีปากแดงๆ หน้าแดงๆตรงหน้าเนี่ย ตัวเพิ่มอารมณ์ของเขาเลย เขาอยากเห็นทุกสิ่งทุกอย่างนี้ตลอดเวลา
"งั้น.. ก็ขยับสักทีสิคะ"
เมื่อตอนอยู่ในงานเลี้ยงแฟนต้ายอมรับว่าแอบด่าไอประธานในใจว่ามันกาก คนอะไรแค่แฟนเรียกพี่ก็ใจอ่อนยวบ ลืมไปเลยว่าตนเองก็แพ้เวลาน้องพูดคะขาเหมือนกัน พูดจาน่ารักขอร้องกันแบบนี้จะให้เขาใจร้ายไม่ทำตามที่ร้องขอได้ยังไง
มือเล็กเอื้อมมาจับแขนอกร่งทั้งสองข้าง เริ่มจิกลงไปเมื่อกายหนาขยับตัว แท่งร้อนเสียดสีเข้าออกช่องทางอุ่นทำเอาทั้งสองร่างสะท้าน ต่างคนต่างปล่อยเสียงร้องครางออกมาอย่างไม่คิดกลั้น
"ไม่เจ็บหรอคะ"
"ไม่ค่ะ"
"เจ็บก็บอกสิคะ ไม่อย่างนั้นพี่ไม่ผ่อนแรงนะ"
แฟนต้านรู้ว่าน้องเจ็บ เพราะน้องกำลังระบายความเจ็บด้วยการจิกแขนเขา เขาทนได้ แต่เสียงครางที่ได้ยินทำให้เขาอยากกระแทกเข้าไปรุนแรงกว่าเก่า ขอมั่นใจหน่อยว่าน้องรับไหว ถ้าไม่ไหวเขาจะยอมอดทน
"ย.. อย่าผ่อนนะคะ แบบนี้เสียวดี"
"เด็กหื่น"
"อ๊ะ!"
สะโพกสอบกระแทกเข้าไปรุนแรงตามอารมณ์ที่คนใต้ร่างปลุกปั้นขึ้นมาไม่หยุดหย่อน ริมฝีปากสีแดงเผยอรับอากาศเพราะรู้สึกเหมือนหายใจไม่ทันแต่กลับถูกลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาช่วงชิงอากาศหายใจกันอีก
ช่วงล่างโหมกระหน่ำช่วงบนร้อนแรง สองร่างสุขสมเกินจะขอร้องให้หยุด การร่วมรักกันครั้งแรกมันดีสมการรอคอยเหลือเกิน
"น้องคะ"
"ฮะ..ค..คะ"
"สุขสันต์วันเกิดนะคะ มี..ความสุขมากๆนะ เป็ตเด็กดี..ของพี่นะคะ"
คำอวยพรวันเกิดดังแข่งกับเสียงสองเนื้อกระทบกัน หนมครกอายไปหมด แต่ก็รู้สึกสุขเหลือเกืน
"พี่มี..ของขวัญจะให้ด้วย แต่ไว้เอาพรุ่งนี้เนอะ คืนนี้..พี่ขอเอาน้องก่อน นะคะ"
ใบหน้าหวานแทบระเบิด ผู้ชายอบอุ่นที่คบกันมานานเป็นปีที่แท้เป็นเสื้อร้ายกว่าที่หนมครกคิดไว้มาก อยากโต้ตอบอะไรกลับไปก็ยากจนต้องยอมแพ้เพราะพี่ต้าไม่ผ่อนจังหวะให้เขาพูดอย่างอื่นนอกจากปล่อยเสียงครางออกมาเลย
แต่ถึงอย่างนั้นหนมครกก็เต็มใจ ของขวัญวันเกิดอะไรหนมครกไม่อยากได้หรอก ขอแค่มีพี่ต้ากอดก่ายกันแบบนี้ ใกล้ชิดกันแบบนี้ไปนานๆ แค่นี้ก็เหมือนได้ของขวัญที่พิเศษที่สุดแล้ว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น