"ถ้าเป็นบ้าบิ่น พี่พร้อมที่จะลอง"
ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงนุ่มช้าๆ กลุ่มผมนุ่มถูกมือหนาลูบเบาๆ ก่อนที่จมูกคมจะจรดลงมาสูดดมความหอมจนเต็มปอด ประคองใบหน้าหวานที่ขวยเขินเอาแต่หันหนีให้หันกลับมาสบตากัน
ตั้งใจอ่อยกันแท้ๆ มาหนีตอนนี้ก็สายไปแล้ว
ดวงตากลมเบิกกว้างยามอีกคนกำลังปลดเปลื้องกางเกงนอนผ้าบางๆออกไป ปรากฎให้เห็นความใหญ่โตที่ดันขาตนเมื่อครู่ สองขาเรียวรีบหุบเข้าหากันยามอีกคนค่อยๆลูบไล้ขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนมาถึงต้นขา พยายามหนีบไว้เพราะอยู่ๆก็เกิดกลัวขึ้นมาดื้อๆ
"หึ"
โซดาปล่อยเสียงหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดูแฟนเด็กของตน นี่มันคนละคนกับคนเมื่อกี้เลยนะ
"อ๊ะ พี่.."
ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อถูก มือหนานวดคลึงที่เอวคอดอีกครั้ง และขึ้นมาคร่อมอยู่ด้านบน ก่อนจะลูบไล้บีบเนื้อนิ่มขึ้นมาในตำแหน่งที่สูงขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งสูง ร่างเล็กก็ยิ่งสั่น จนคนพี่ต้องโน้มใบหน้าลงไปหา ประทับริมฝีปากกับริมฝีปากอวบอิ่มเพื่อปลอบโยน บดคลึงช้าๆ ค่อยๆละเลียดชิมความหวานอย่างอ่อนโยนจนรู้สึกว่าร่างกายอีกคนไม่สั่นอีกแล้ว ซ้ำยังเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่เขามอบให้ จึงค่อยๆขบกัดแรงขึ้นให้คนใต้ร่างเผยอริมฝีปากออก เพื่อที่ตนจะได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไป
สองลิ้นพันเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมใคร บ้าบิ่นถูกพาให้ด่ำดิ่งไปกับรสจูบจนไม่รู้ตัวเลยว่าขาของตนมันถูกแยกออกจากกันไปแล้ว
"อย่าเกร็งนะ"
สมองขาวโพลน ยังไม่ทันตีความออกว่าคนพี่บอกว่าอย่าเกร็งในเรื่องอะไร เอียงคอสงสัยได้เพียงเสี้ยววิก็เข้าใจทุกอย่างชัดเจนเมื่อความคับแน่นจากนิ้วเรียวกำลังสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย
"อื้อ"
"อย่าเกร็ง ผ่อนคลาย"
"พี่.. อื้อ
ดวงตากลมหลับตาปี๋ คว้าผ้าปูที่นอนมากำไว้แน่น แม้เสียงร้องครางหวานเบาๆนี้ทำสติแทบขาดแต่โซดาก็ยังพยายามค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางหลังสีหวานให้ช้าที่สุด ขยับเข้าออกเบาๆ ค่อยๆทำให้น้องชิน
"อยากเปลี่ยนใจไหม"
"ย.. อยาก ไม่เอาแล้ว"
ร่างเล็กดันตัวขึ้นมานั่ง ขยับถอนหนีไปชิดหัวเตียงจนรอดจากนิ้วมือคนพี่ เมื่อกี้มันทั้งเจ็บทั้งเสียวจนอยากจะขอหยุดตั้งนานแล้ว แต่เกรงใจพี่จึงพยายามอดทน พอได้ยินคำถามนี้จึงไม่คิดลังเลในคำตอบ
"โทษทีบ้า นี่คงเป็นเรื่องแรกที่พี่ให้บ้าไม่ได้"
เอ่ยจบ มือหนาประกบเข้าที่สะโพกขาวทั้งสองข้างและดึงให้ร่างเล็กที่กำลังจะหนีให้กลับมาอยู่ในที่เดิม ทั้งยังขยับกายเข้าไปมากกว่าเก่า
"อ๊ะ พี่! พี่ๆ อื้อพี่.."
อยากจะเอ่ยห้ามแต่ความอ่อนโยนที่คนพี่มอบให้เหมือนจะทำให้เขาเริ่มแพ้ แพ้ริมฝีปากบางที่จูบบริเวณเข่าที่มือหนาจับให้ตั้งชันขึ้นมาเอง แพ้สายตาคมที่มองมา แพ้ฝ่ามือร้อนที่นวดเบาๆไปทั้งร่าง
"บ้า.. พี่เอาล่ะนะ"
ใบหน้าหวานเชิดขึ้น กัดริมฝีปากตัวเองแน่น หลับตาปี๋อีกครั้ง ยามความอุ่นร้อนสอดแทรกเข้ามาในกาย มันคับ มันแน่นกว่านิ้วเยอะเลย
"อื้อ ม ไม่ไหว มันเข้ามาไม่ได้"
"เข้าได้ แต่บ้าบิ่นต้องไม่เกร็ง"
"ไม่ได้ อื้อ ไม่ได้!"
"ได้สิครับ อย่าเกร็งนะคนดี"
เด็กน้อยเริ่มงอแงจนคนพี่ต้องใช้ความอ่อนโยนเข้าสู้อีกครั้ง ทั้งโน้มลงไปจูบปาก จูบไล่ลงมาที่ลำคอ ใช้เรียวลิ้นหยอกล้อกับตุ่มไตสีหวาน จนช่วงล่างค่อยๆคลายออกในเขาได้เข้าไปลึกขึ้น ลึกขึ้น
"อื้อ! "
"อ่า! "
สองเสียงครางประสานกันเมื่อสองร่างสอดรับกันทั้งหมด น้ำตาเม็ดโตร่วงลงมาจากดวงตาสวย ก่อนร่างเล็กจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งมากอดคนพี่ไว้
"บ้าบิ่น"
ทั้งที่เจ็บกว่าเดิม แต่ขอซุกอยู่ที่ไหล่พี่แบบนี้ดีกว่า
"พี่จะทำเบาๆนะ"
ริมฝีปากบางจูบลงที่ขมับคนน้อง ก่อนยืดขาไปข้างหน้า เอนกายไปข้างหลังเล็กน้อย ใช้มือข้างหนึ่งค้ำที่นอนไว้ ส่วนอีกข้างโอบร่างบางไว้แน่น กลายเป็นว่าตอนนี้คนน้องกำลังนั่งยู่บนตักคนพี่
"อื้อ ฮึก"
เสียงครางหวานเริ่มดังออกมาเมื่อร่างหนาเริ่มขยับ มันดังพร้อมเสียงสะอื้น โซดาจึงต้องพยายามจูบปลอบไปตามทุกส่วนที่พอจะจูบได้ เช่นแก้ม ใบหู เส้นผม จูบย้ำๆจนใบหน้าหวานขยับออกมาจากไหล่ ให้เขาจูบได้ถนัด
น้ำตายังไหลออกมาไม่หยุด ความรู้สึกเจ็บมีมากแต่อีกความรู้สึกหนึ่งที่มากยิ่งกว่าคือมันเสียวไปทั้งตัว มันรู้สึกดีไปทั้งใจ สองแขนกอดคนพี่แน่น ปล่อยให้พี่จูบอย่างตามใจ ปล่อยให้ร่างกายโยกคลอนไปตามอารมณ์ของอีกคน ทุกอย่างมันเชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป ไม่มีใครรีบร้อน ค่อยๆทำความรู้จักกันมากขึ้น สร้างความสุขไปพร้อมๆกัน และโตไปพร้อมๆกัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น