โดนัท (ถ่ายไข้)

"โถ่พี่ งั้นผมฝากด้วยนะครับ ผมไม่มีแรงเลย"

โดนัทกระตุกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเลื่อนตัวลงต่ำแล้วใช้ปากสวยครอบครองส่วนนั้นของน้ำชา

"พี่นัท..ย..อย่าาา อ่าส์ อ่ะอื้มมมม ดีครับ" น้ำชาครางออกมาด้วยเสียงแหบพร่า มันยิ่งดูเซ็กซ๊่และทำให้โดนัทพอใจเป็นอย่างมาก ใบหน้าคมเชิดขึ้นด้วยความเสียวซ่าน อารมณ์พุ่งพร่านจนไม่คิดจะขัดอีกแล้ว

"พ..พอแล้วครับ พอแล้วพี่ ขึ้นมานะ" สองมือหนาแตะไหล่คนที่กำลังดูดเลียส่วนนั้นของตน ค่อยๆจับให้ลุกขึ้นมาช้าๆ

"ทำไม"

"ผมอยากเข้าไป..มากกว่านี้"

"เด็กดีของพี่" สองสายตาสอดประสานกันอย่างเข้าใจความหมาย โดนัทโน้มใบหน้าเข้าไปหา แล้วประทับริมฝีปากลงที่ริมฝีปากบาง สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปาก จนเกิดรสจูบอันซาบซ่าน เนิ่นนานก่อนจะผละออกอย่างอ้อยอิ่ง

"ไม่ต้องรีบนะครับ"

"อื้อ โอ๊ยยย" โดนัทขยับตัวขึ้นถอดเสื้อผ้าของตนออกจนหมดก่อนจะค่อยๆกดสะโพกลงที่กลางลำตัวของอีกคนช้าๆ ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความทรมาน

"พี่นัท  อ่าส์ ว..ไหวมั้ยครับ"

"ไหว อื้อออ" เสียงหวานครางออกมาเมื่อนั่งทับส่วนนั้นของน้ำชาจนมิด โน้มลำตัวของตนลงแนบกับลำตัวของอีกคน พรางสอดแขนขาวเข้าไปโอบกอดไว้ ทั้งๆที่ตัวตนของน้ำชายังอยู่ในตัวโดนัทเช่นเดิม

"เจ็บหรอครับคนดี"

"งื้อ ขอพักแปปนึงนะ"

"พักนานๆเลยครับ ผมชอบแบบนี้จัง"

"เด็กบ้า อื้อออออ" เอ่ยออกมาด้วยความเขินก่อนจะยันตัวขึ้น วางมือนุ่มไว้ที่อกแกร่งแล้วค่อยๆขยับ

"เริ่มแล้วหรอครับ อ่าาาาา"

"พี่อยากให้เราหายไข้เร็วๆ"

"หายไข้หรอ? อื้ออออ  อย่างนั้นครับพี่นัท ดีมากเลย อ่า! อ่า!"

"อ๊ะ! น้ำชา! อย่าสวน" ร่างด้านบนสะดุ้งเฮือกเมื่อได้รับแรงสวนจากคนด้านล่าง

"ผมขอโทษ แต่..พี่เร็วกว่านี้หน่อยได้มั้ย"

"งื้อ อ๊ะๆๆๆ เร็ว..พ..พอมั้ย  อ๊ะๆ" โดนัทพยายามทำตามที่น้ำชาขอ นิ้วมือจิกลงที่อกแกร่งเพื่อบรรเทาความเจ็บของตน

"ดีครับ ดีๆๆๆ ดี! ดี!"

"อ๊ะ น..นี่ อึ๊ก อ๊ะ บอกว่า..อ..อย่าสวน"

"ไม่ไหวจริงๆพี่"

"อ๊ะๆๆๆ อ๊ะ!!"

"อ่าสสสสสสสส์" เสียงครางสุดท้ายจากน้ำชาเมื่อในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา

"งื้อ ไม่ฟังกันเลย"

"ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ไม่โกรธกันนะ อื้มมมมมม" มือหน้าเอื้อมไปโน้มใบหน้าอีกคนลงมาจูบ ป้อนสัมผัสอันอบอุ่นให้เป็นการขอโทษ

"โกรธ"

"โถ่พี่นัทครับ อย่าโกรธผมเลยนะ" ถึงจะบอกว่าโกรธแต่กลับวางแก้มนิ่มซบลงที่อกแกร่ง พรางใช้มือลูบไล้ที่ทั่วลำตัวคนใต้ล่าง และไปหยุดอยู่บริเวณลำคอ

"ตัวเริ่มเย็นลงแล้วนี่"

"หรอครับ"

"อื้อ ลุกขึ้นง้อพี่สิ"

"อ่าาาา หายโกรธรึยังครับ" ร่างของโดนัทถูกจับพลิกสลับตำแหน่งกัน ทั้งๆที่ตัวตนของน้ำชายังคงอยู่ที่จุดเดิม ริมฝีปากบางจูบลงเน้นๆที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ลากเลื่อนมาจูบแก้ม เลื่อนมาคลอเคลียที่ลำคอ แล้วจูบย้ำๆที่อกเนียนจนเกิดรอย

"อื้อ ไม่หาย"

"พี่ชอบแบบไหน แบบ! นี้!" เสียงเน้นย้ำทีละคำพร้อมกับการกระแทกเข้าไปแรงๆเน้นๆ

"อ๊ะ! อ๊ะ!"

"ไม่ชอบ ใช่! มั้ย! ครับ"

"ไม่ชอบ!! มันจุก มันเสียวไป" ใบหน้าหวานขึ้นสีด้วยความเขิน รู้ว่าไม่ชอบยังจะแกล้งกันได้ เดี๋ยวก็โกรธจริงๆซะเลย

"โอ๋ๆ งั้นแบบนี้นะ"

"อื้อออ"

"ช..ชอบ..ใช่มั้ย"

"อื้อออออ" ปล่อยเสียงครางหวานออกมาเมื่อคนด้านบนทำให้ตนพอใจ ด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอและน้ำหนักพอดี

"อ่าๆๆ ผม..ก็ชอบนะ หมายถึงพี่นัทนะครับ"

"เด็กบ้า อ๊ะๆๆ เขิน..ไปหมดแล้วนะ อ๊ะๆๆๆ"

"พี่รู้ตัวมั้ย..เวลาพี่เขิน อ่าๆๆๆ พี่ยิ่ง..น่าเอา อ่าๆๆ"

"ยอมแล้ว อ๊ะๆๆๆ" ยอมแล้วจริงๆ เด็กคนนี้ทั้งคำพูดทั้งการกระทำ ล่อแหลมไปบาง แต่ก็ทำให้เขาเขินจนหลบไม่ได้แล้วจริงๆ

"ฮ่าๆๆ  พี่น่ารักจังครับ อ่าาา จะเสร็จแล้วนะ อ่าๆๆๆ"

"อื้อ อ๊ะๆๆ เร็วๆเลย อ๊ะๆๆๆๆ ร..เร็วอีก อ๊ะๆๆๆๆ"

"จัดให้ครับ อ่าส์ พี่นัท พี่นัท..." น้ำชาเอ่ยเรียกชื่ออีกคนออกมาอย่างที่ชอบทำพร้อมๆกับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

"น้ำชา อ๊ะะะ อ๊ะๆๆๆ"

"พี่นัทครับ อ่าาาาาาาส์" และในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยอีกเป็นครั้งที่สอง

"ตัวไม่ร้อนแล้ว" ถึงจะพึ่งผ่านศึกหนัก แต่โดนัทก็ไม่ลืมที่จะยกมือนุ่มขึ้นมาแตะที่หน้าผากน้ำชาเบาๆ

"ผมหายแล้ว อยากฟังพี่เรียกชื่อผมอีกจังครับ"

"พอแล้วมั้ย พักเถอะนะ"

"แต่ว่า.."

"นอนกันนะเด็กดี พี่เพลียแล้ว"

"ก็ได้ครับ ใส่เสื้อผ้ามั้ย"

"ไม่เป็นไร แค่เรากอดพี่ก็พอ"

...................