"เมื่อยป้ะ"
เสียงทุ้มของซันเอ่ยถามพนักงานใหม่ทั้งสองคนที่เดินตามเขากลับเข้ามาในแผนก เอ่ยถามทั้งคู่ก็จริงแต่สายตากลับมองไปที่คนเดียว อีกคนจึงรู้ตัวว่าตนนั้นไม่เป็นต้องตอบ
"มากกกก ผมต้องทำอะไรอีกมั้ยครับหัวหน้า"
เดซี่เอ่ยตอบ พลางกลับไปที่โต๊ะของตน นั่งลงอย่างหมดแรงโดยมีซันที่ยังเดินตามมาติดๆและยืนอยู่ข้างๆโต๊ะ
"วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ได้ คุณตามผมเข้ามาในห้องหน่อยนะ"
"แล้วกูอะ"
พนักงานใหม่อีกคนอย่างนทีเอ่ยถามบ้าง วันนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอากาศยังไงยังงั้น เวลาเพื่อนสนิทที่ดำรงตำแหน่งหัวหน้าพาไปแนะนำกับใครก็จะให้เขาพูดแนะนำตัวเองเพียงนิด ต่างจากอีกคนที่หัวหน้าแนะนำให้ยาวเหยียดและฝากเนื้อฝากตัวใหญ่โต ก็อย่างว่าอะ นี่เพื่อน นั้นเมีย
"ไอที กูบอกว่าไร"
"ค้าบๆ มึงบอกว่าอยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องพูดกันเพราะๆ แต่นี่กลับมาในแผนกแล้วไง"
นทีทวนกฎที่ซันตั้งขึ้น ถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่การพูดต่อหน้าคนอื่นก็ต้องระวังกันบ้าง แต่ตอนนี้ทั้งสามกลับมาอยู่ในห้องของแผนกที่มีกันแค่สามคนแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องพูดเพราะแต่อย่างไร
"เออเรื่องของมึง อยากทำไรก็ทำไปเหอะ กูให้พัก"
"จริงป้ะ ขอบคุณครับหัวหน้า"
"เออ ป้ะเด ไปข้างในกัน"
พูดไว้แค่นั้นมือหนาก็คว้าข้อมือเล็กขึ้นมาและจูงเข้าห้องประจำตำแหน่งของตนทันที
"ให้กูเข้ามาทำไมวะ"
"อยากอวดห้องไง ดูดิ มีรูปมึงด้วยนะ"
ซันจูงมือคนรักมาจนหยุดที่โต๊ะทำงานที่อยู่กลางห้อง ยกรูปที่แสนโปรดปรานให้อีกคนดู
"รูปโครตเก่า นี่ตั้งแต่เรากลับมาคบกันยังไม่เคยถ่ายรูปกันเลยป้ะ"
"เออจริง สักหน่อยมะ"
"เอาดิ กูถ่ายเอง มึงนั่งๆ"
มือขาวดันอกแกร่งให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ หยิบโทรศัพท์ของตนมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะพลิกตัวหันหลังและทิ้งตัวลงนั่งบนตักของคนรัก
"เด.. "
ดวงตาคมเบิกกว้างเล็กน้อย ตลอดทั้งวันเดซี่ดูจะเขินเวลาเขาแนะนำใครต่อใครว่าเป็นแฟนเขา แต่ตอนนี้กลับมานั่งตักทำตัวน่ารักใส่กันเฉยเลย
"มองกล้องดิ"
"..."
ซันกระพริบตาปริบๆและมองกล้องตามที่เดซี่บอก พลางแอบเหล่มองใบหน้าหวานเป็นพักๆ
"ยิ้มนะ หนึ่ง สอง ซั่ม"
ฟอด
และอดใจไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงที่แก้มใสไปเต็มแรง
"หึ้ย ไรมึงเนี่ย"
เดซี่ยกมือขาวขึ้นมาลูบแก้มที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงปอยๆ
"ก็มึงน่ารักอะ"
"ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย ถ่ายใหม่ๆ ดีๆนะ"
"อ่าๆ ดีๆ"
มือขาวยกโทรศัพท์ที่เปิดกล้องหน้าไว้ขึ้นมาและนับให้สัญญาณอีกครั้ง
"หนึ่ง สอง ซั่ม"
จุ๊บ
เสียงริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกันเบาๆและผละออกดังขึ้น จากที่จะแกล้งหอมแก้มคนรักอีกรอบ ซันกลับเขินจนไม่สามารถหุบยิ้มได้ คงเพราะความที่ทั้งสองใจตรงกันที่จะหอมแก้มอีกคนขณะกดถ่าย กลายเป็นว่าได้จุ๊บกันซะงั้น
"มึงร้ายจังเด"
"ก็รู้ว่ามึงต้องทำแบบเดิม"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นพลางเอนกายให้แผ่นหลังแนบกับอกแกร่ง หนุนหัวตนไว้ที่ไหล่คนรักและเปิดดูรูปที่พึ่งถ่ายได้เมื่อครู่
ดูไปยิ้มไปอย่างชอบใจเพราะเป็นสองรูปที่ถ่ายไว้ได้จังหวะพอเหมาะพอเจาะ
"ไหนกูดูบ้าง"
"ชอบรูปนี้อะ กล้าเอามาวางที่ทำงานป้ะ"
หน้าจอโทรศัพท์ปรากฎรูปริมฝีปากทั้งสองแตะกันโดยที่เห็นชัดเจนว่าคนในรูปกำลังยิ้ม มันดูน่ารักจริงๆ
"กล้า"
"แต่ไม่ต้องเอามาวางหรอก กูอยู่แค่หน้าห้องเอง คิดถึงก็เรียกตัวจริงมาจูบดีกว่า"
ใบหน้าคมก้มลงมองใบหน้าหวานที่ดูแก้มขึ้นสีระเรื่อกว่าเก่าคงเพราะเขินกับคำพูดของตัวเองไม่น้อย
"ลุกแปปดิ๊"
"อ้าว ไปไหนอะ"
จากที่ยิ้มอยู่ดีๆ เดซี่ก็ถูกดันให้ลุกขึ้นยืนอย่างงงๆ และซันก็เดินออกจากตรงนั้นขยับเล็กน้อยไปตรงกระจกที่กั้นระหว่างห้องหัวหน้าและโต๊ะพนักงานดึงผ้าม่านมาปิดจนทึบ ก่อนจะเดินกลับมาหาร่างขาวที่ยังยืนงงไม่เลิก
"...."
"ปิดทำไมอะซัน อื้อ"
ยังไม่ทันไม่คำตอบเอวบางก็ถูกรวบไปทันทีที่ร่างหนาเดินมาถึงและปิดอวัยวะที่ใช้เอ่ยถามด้วยอวัยวะเดียวกัน มือหนาเลื่อนขึ้นสัมผัสล็อกใบหน้าหวานให้ได้องศาที่ต้องการ บดจูบหวานฉ่ำจนคนถูกจูบเคลิบเคลิ้ม
"ฉลองห้องทำงานใหม่กันหน่อยเนอะ"
เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบขณะผละจูบออก ยกร่างขาวขึ้นในทันทีและวางลงบนโต๊ะทำงานของตนอย่างที่ไม่สนว่าบนนั้นจะมีอะไรบ้าง
"ซัน ของหล่นหมดแล้ว"
ได้ยินดังนั้นซันจึงหยิบของเพียงอย่างเดียวไปวางที่ที่ปลอดภัย คือรูปคู่ของเขาทั้งสอง ส่วนนอกนั้น.. ช่างมัน
รีบกลับมาที่โต๊ะก่อนที่อีกคนจะกระโดดลงมาจับขาขาวหมุนให้มานั่งอยู่ตามแนวยาวของโต๊ะและแทรกตัวไปอยู่ตรงกลาง ดึงคอขาวให้ริมฝีปากอวบอิ่มโน้มต่ำลงมาจูบกับตนอีกครั้งและเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแบบเดียวกับที่ตนใส่อยู่ออกทีละเม็ด
"ซัน ม..มึง..จะทำอะไรวะ"
มือขาววางทาบที่อกแกร่งแต่ไม่ได้ออกแรงดันแต่อย่างใด ถามออกไปทั้งทั้รู้ว่าคนรักจะทำอะไร เพราะตอนนี้ท่อนบนของเขามันไร้สิ่งใดปกปิดแล้ว
"เร็วเด มึงรู้ว่าหน้าที่มึงคืออะไร"
ซันเอ่ยตอบก่อนจะโน้มลงไปประจบปากกับจุกสีชมพูและเริ่มละเลงลิ้น
"อื้อ อ.. ไอบ้าเอ้ย"
มือขาวเลื่อนลงไปที่กางเกงตนทำการปลดกระดุมและซิปเตรียมที่จะถอดออก
"ไม่ใช่ อันนั้นหน้าที่กู หน้าที่มึงคือจัดการให้กูสิวะ"
มันดูยากที่จะโน้มลงไปปลดกระดุมเสื้อของซันบ้าง เดจึงค่อยๆเลิกเสื้อของซันขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องแข็งแรงสูงขึ้นเรื่อยๆจนเห็นอกแกร่งและถอดออกทางหัวทันทีที่ซันผละออกจากการดูดหน้าอกเขา
เพียงเสี้ยงวิกางเกงสีดำและชั้นในของเดก็หลุดออกง่ายดาย ซันที่ก้มลงทำการปลดเปลื้องกางเกงของตัวเองบ้างถูกมือขาวช้อนคางขึ้นมาและโน้มลงมาจูบทั้งที่กางกางของเขาร่นลงไปถึงแค่ต้นขา
เดซี่ใช้เท้าเลื่อนสัมผัสไปที่ขาของคนรัก ใช้นิ้วเท้าเขี่ยกางเกงให้ร่วงลงไปจนถึงข้อเท้า ซันจึงสลัดกางออกให้พ้นทาง จูบตอบคนรักอย่างเร่าร้อนและค่อยๆดันให้ร่างขาวเอนตัวนอนลงไปบนโต๊ะ
คว้าสะโพกนิ้มขยับให้เข้ามาใกล้ยกขาขาวขึ้นมาพาดบ่าไม่ลืมที่จะใช้นิ้วเบิกทางก่อนและรีบชักออกเพราะยังไงตอนนี้ทั้งคู่ก็อยู่ในที่ทำงาน คงต้องทำเวลาสักหน่อย
สวบ!
"อื้อออ"
มือขาวยกขึ้นปิดปากตน ไม่กล้าร้องเสียงดังทั้งที่รู้สึกทั้งเจ็บทั้งจุกที่กลางกายคนรักเข้ามาอยู่ในร่างกายตนจนสุด
"อ.. อ๊ะ อื้อ เบาซัน"
เสียงครางนั้นทั้งเบาและดูสะกัดกั้นตัวเองอยู่
"อ๊ะ!!"
เดซี่เผลอร้องเสียงดังหลังจากตนถูกปล่อยขามาอยู่ข้างลำตัวคนรักและถูกดึงแขนให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถูกดันสะโพกให้ร่วงลงจากโต๊ะทิ้งน้ำหนักลงกลางกายซันเต็มๆ
"ซ..ซัน มันจุก"
ร่างขาวโยกคลอนตามจังหวะเดินและถูกพาตัวไปชิดกระจก ซันดันแผ่นหลังขาวแนบกับผ้าม่านกระแทกสะโพกเข้าไปเน้นๆหนึ่งทีและประกบปากคนรักเพื่อกลั้นเสียง ก่อนจะผละออกมาและเปิดผ้าม่านแง้มดูบริเวณนอกห้อง
"มีแค่ทีอยู่ มึงเต็มที่เลยเด"
"ห๊ะ..ยังไง อ๊ะ! ซัน!!"
ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงสดเพราะความจุกจากการที่ร่างกายตนถูกยกขึ้นและวางลงมาพร้อมกับสะโพกหนาที่สวนขึ้นไปตามจังหวะการเดินทุกก้าวกลับมายังโต๊ะ
"อื้อ!!!"
เดซี่แทบจะกรี๊ดร้องในจังหวะที่รู้สึกเหมือนกลางกายคนรักหมุนควงอยู่ภายในกายเขา ขณะซันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวใหญ่พลิกร่างบางให้หันหลังให้ตนและจับกดให้นั่งตักลงมา
"อย่างนั้น ร้องมาเลย ร้องดังๆได้เลย"
"อื้อ ไม่เอาแบบนี้ดิ"
เป็นเสียงขอร้องที่สุดแสนกระเส่าตอนนี้ไม่ได่มีการขยับใดๆแต่ความร้อนภายในก็ทำให้เสียงซ่านไม่น้อย แต่เดไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย ท่าทางแบบนี้มันทำให้กลางกายของซันเข้ามาได้ลึกตลอดเวลา
"มึงทำบ้างดิ กูยังไม่ได้รางวัลที่เลื่อนขั้นเลยนะ"
"มันจุก"
"จุกก็ร้องออกมา เร็วสิเด"
ทั้งอารมณ์ของตนที่มีไม่น้อยเดซี่จึงจำยอม วางมือขาวบนขาแกร่งจับยันไว้แล้วค่อยๆยกตัวขึ้นและวางลงมาอย่างเป็นจังหวะ
"งื้อ อ๊ะ อ๊ะ!"
"อ่า ดี ดีมากเลยเด เร็วหน่อย"
เสียงครางทุ้มเริ่มปลดปล่อยออกมาอย่างชอบใจพลางโอบกอดไปด้านหน้าลูบไล้ไปตามลำตัวขาว
"อ๊ะ อ๊ะๆๆๆ"
"อ่า เด.."
"ซัน กู.. อ๊ะๆๆๆๆ"
จังหวะที่เริ่มเร็วขึ้นทำซันแทบคลั้ง เลื่อนมือมาจับสะโพกนิ่มไว้บังคับให้กดลงมามากกว่าเก่าพร้อมทั้งสวนสะโพกตนขึ้นไปให้พร้อมกัน
"เด.. มึงแม่ง ฮึ่ม ไม่ไหวแล้วหว่ะ ไม่ไหวแล้วเด"
"อ๊ะ!! ซัน!! อ..อ๊ะๆๆๆๆๆๆ"
จำต้องปล่อยเสียงครางอย่างไม่อาจกลั้นได้เมื่อถูกสวนสะโพกเข้ามาถี่ๆ
"อ่า.. อ่าห์!!"
"อื้อ!!!"
เสียงครางสองเสียงประสานกันเมื่อได้สุขสมร่วมกัน มือหนาโอบกอดร่างที่เปล่าเปลือยไว้และดันให้เอนลงมาพักเหนื่อยที่อกตน หันไปจูบใบหู แก้ม และปากเบาๆเป็นการขอบคุณสำหรับรางวัลที่แสนประทับใจ
"ไม่ดีเลย ทำงานกับมึงกูต้องเหนื่อยแน่ๆเลย"
"ไม่ทุกวันหรอกหน่า"
"อยากทุกวันก็ไม่ว่าหรอกนะ"
"เดี๋ยวเหอะเด ย้อนแยงนะมึง"
"งื้อ ก็กูรักมึงอะซัน"
"รักก็แค่ทำให้เห็นว่ารักแบบที่ทำทุกวันนี้ก็พอแล้ว ไม่ต้องทำรักกันบ่อยๆก็ได้"
"โอเค รู้แล้ว"
"อืม"
"..."
"เด"
"ว่า"
"กูรักมึงเหมือนกันนะ"
.
.
.
#ซันเดเตนิว 💙💙💙
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น