"ถ้าจะไม่ตื่นก็อย่าหาว่าผมรักหลับพี่เลยนะครับนัทพี่" ร่างหนายันตัวขึ้นมาอีกครั้งจับสองขาขาวให้แยกออก กุมแกนกายที่แข็งเต็มที่จ่อช่องทางหลังสีชมพูเตรียมจะเข้าไป แต่กลับหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของอีกคน
"จะเจ็บมั้ยล่ะ" เพราะเห็นว่าคนรักตนยังหลับสนิท น้ำชาจึงไม่อยากปลุกให้ตื่น อยากจะทำเบาๆตามใจตนเองเท่านั้น แต่เขาไม่ได้พกเจลหรืออะไรมาเลยนี่สิ ถ้าเข้าไปตอนนี้คงต้องใช้แรงกระแทกในการเข้าไป มีหวังคนใต้ร่างต้องทั้งเจ็บและจุกจนตื่นแน่ๆ
"รอแปปนะครับ ผมหาตัวช่วยก่อน อื้มมม" น้ำชาปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อตนขยับออกจากร่างขาวแล้วนั่งลงข้างๆ มือยังคงกุมแกนกายของตนแล้วขยับขึ้นลง หวังว่าจะเอาสิ่งที่จะพุ่งออกมาในอีกไม่ช้ามาช่วยให้เขาเข้าไปในตัวคนรักได้ง่ายขึ้น
ใบหน้าคมหันไปมองร่างเปลือยเปล่าเป็นพักๆเพื่อปลุกอารมณ์ตัวเอง เพียงแค่หันไปมองแว๊บเดียวเขาก็แทบคลั้งจนต้องหลับตาและเพิ่มความเร็วในการขยับมือมากขึ้น
"หือ" ดวงตากลมเบิกออกพร้อมอุทานในลำคอเมื่อรู้สึกถึงไอความร้อนและสัมผัสนิ่มๆมากระทบแผ่นหลังตน ตามมาด้วยเสียงหวานที่กระซิบข้างหูเบาๆ
"ทำอะไรน่ะเรา"
"พ..พี่นัท"
"หนาวจัว เสื้อผ้าไปไหนหมดนะ..คิดจะรักหลับพี่รอหืม" โดนัทขยับแผ่นอกของตัวเองให้แนบชิดกับแผ่นหลังของคนข้างหน้ามือข้างนึงกอดคนรักไว้ส่วนมืออีกข้างลูบไล้ไปทั่วลำตัวแกร่งอย่างหวาบหวิว สองขาขาวพันมาข้างหน้าและล็อคขาแข็งแรงให้อ้าออก จมูกโด่งซุกไซร้สูดดมหลังคอลงมาที่แผ่นหลัง จนน้ำชาสะท้านไปทั้งตัว
"ค.. คือ"
"ไหนทำอะไรอยู่" มือหนาต้องปล่อยออกจากตัวตนของตนทันทีที่มือขาวเข้ามาแทนที่ ร่างกายน้ำชาสั่นระริกจนต้องทิ้งตัวพิงอกขาวทันทีที่โดนัทเริ่มขยับมือ
"พี่นัท อื้อออ จะออกแล้วครับพี่นัท" แค่มือขาวขยับขึ้นลงไม่กี่ทีน้ำชากลับรู้สึกพร้อมปลดปล่อยเต็มที
"ปล่อยออกมาเลย เร็วสิ"
"อื้อ อ๊าาาาา" น้ำชาเกือบล้มหงายหลังเพราะทันทีที่กายเขากระตุกเกร็ง แทนที่คนรักจะกอดเขาไว้ โดนัทกลับรีบโน้มลงมาใช้ปากครอบคองแกนกายของเขารอรับสิ่งที่ออกมาเข้าไปจนหมด
"พี่นัทอย่า อื้อ อย่าครับ โถ่ เหลือไว้หน่อยสิครับ นี่ตัวช่วยผมนะ" ถึงจะเขินและชอบเหลือเกินเวลาลิ้นเรียวเลียและกลื้นของเหลวของเขาไปทุกหยาดหยด แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ต้องการแบบนี้ น้ำชาทำหน้างอแงใส่คนรักทันที เพราะเขาตั้งใจจะใช้สิ่งนั้นเป็นตัวหล่อลื่นให้แท้ๆ
"พี่ตื่นแล้วนี่ ตัวช่วยไม่ต้องแล้วไง หนาวอะน้ำชาขอความอบอุ่นหน่อยสิ" ก็จริงดังที่โดนัทว่า ที่เขาอยากใช้ตัวช่วยเพราะกลัวว่าถ้าไม่ใช้คนรักจะเจ็บจนตื่น แต่นี่ตื่นแล้ว ตัวช่วยอะไรคงไม่จำเป็น
"จัดให้ครับ" น้ำชาพลิกตัวมาเป็นท่าคลานเข่าค่อยๆคลานไปคร่อมตัวโดนัทพร้อมดันให้ร่างขาวเอนตัวลงไปช้าๆ โน้มตัวลงไปให้ริมฝีปากอุ่นประกบกับอวัยวะเดียวกันของคนใต้ร่างทันที สอดลิ้นเข้าไปพันเกี่ยวอย่างรวดเร็ว สองริมฝีปากบดเบียดริมฝีปากกันไปมาไม่หยุด
น้ำชาผละจูบออกก่อนจะจับแท่งร้อนของจ่อปากท่องทางหลังของโดนัทอีกครั้งและค่อยๆกดเข้าไปจนสุด
"น้ำชา อื้ออ ย.. อย่าแกล้ง" เสียงหวานเอ่ยออกมาเมื่อถูกนิ้วเรียวปั่นยอดอกของตนทั้งสองข้างเล่นไปพร้อมๆกับการขยับสะโพกช้าๆ
"ซี๊ดดดด ผมเปล่าแกล้งนะ อ่าา" เสียงครางทุ่มดังออกมาเรื่อยๆ ความอุ่นความอ่อนนุ่มและแรงตอดรัดของคนใต้ร่างไม่เคยทำให้เขากลั้นเสียงตัวเองไว้ได้เลยสักครั้ง
"งื้อ เสียงอะไรอะพี่เต้"
"ตื่นแล้วหรอหนูยิ้ม อย่าไปสนใจเลยครับคนดี เข้าไปนอนต่อในเต็นท์นะ"
"น้ำชา.. อ่ะ.. ย.. อย่าเสียงดัง" โดนัทเอ่ยออกมาด้วยเสียงกระซิบ ลืมไปเลยว่าลาเต้กับอมยิ้มนอนกอดกันอยู่ข้างๆเต็นท์
"ร้องมาเถอะครับถ้าจะเปิดไฟขนาดนี้" เสียงคนด้านนอกเอ่ยออกมา ความเงียบในป่าแบบนี้ถึงจะมีเสียงน้ำตก แต่ถ้าอยู่ไม่ห่างกันมาก ถึงจะกระซิบกันเบาๆเขาก็ได้ยิน แต่เสียงครางที่ได้ยินไม่ได้ทำให้ลาเต้เขินเท่ากับภาพเงาที่ถูกฉายด้วยไฟฉายที่ส่องมากระทบเต็นท์เลย
"โทษทีนะพี่เต้ อ่าาาา น่าจะยาวเลย อ่าๆๆ"
"น้ำชา อื้อออ"
"เสียงกูไม่ว่า แต่ปิดไฟเถอะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นหนังตะลุง" สิ้นเสียงลาเต้ตามมาด้วยเสียงรูดซิปบ่งบอกได้ว่าลาเต้คงตามอมยิ้มเข้าไปในเต็นท์แล้ว(ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเต็นท์นั้น)
"พี่นัท อ่า เขินหรอครับ" น้ำชาโน้มตัวลงมาจูบริมฝีปากอวบอิ่มและโอบกอดร่างคนรักไว้พร้อมกับเอ่ยถามหลังจากตนเอี้ยวตัวไปปิดไฟฉายและเริ่มขยับต่อ
"ทำไมรู้"
"พี่รัดผมแน่นเชียว" เป็นตามที่น้ำชาว่าตอนนี้เขาถูกตอดรัดกว่าครั้งไหนๆ อยากจะคลั้งตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
"น้ำชา อ๊ะ อ่าๆๆ" ยิ่งถูกบีบรัดรุนแรงน้ำชาก็ยิ่งกระแทกสะโพกเข้าไปสู้ไม่ยั้งจนคนที่นอนอยู่โยกตัวจนหัวไปชนกับเต็นท์
"อ๊าาาา รัดอีกพี่นัท อ่าส์ ซี๊ดดด รัดอีกครับ" เสียงกระเส่าเอ่ยสลับเสียงซู๊ดปาก ยิ่งช่องทางหลังของคนใต้ร่างตอดรัดเท่าไหร่อารมณ์ยิ่งพุ่งมีหรือเขาจะผ่อนความเร็ว น้ำชายิ่งเด้งสะโพกเข้าไปถี่ๆจนเต็นท์สั่นไปหมด
"อ๊ะๆๆ แรง.. แรงไปแล่วน้ำชา อ๊ะๆๆๆ"
"มันเสียวนี่ครับ" ไหนจะบรรยากาศแบบนี้ ที่แคบๆ เสียงน้ำตก ความเย็นจากธรรมชาติ ความหวาบหวิวต่างๆตรงนี้มันปลุกอารมณ์ไปหมด
"อ๊ะๆๆๆๆๆ น.. น้ำชา" โดนัทต้องค่อยๆยันตัวขึ้นเพราะขืนปล่อยให้หัวกระแทกเต็นท์แบบนี้มีหวังเต็นท์พังแน่ ยิ่งเขายกตัวขึ้น น้ำชายิ่งรัวความเร็วของสะโพกได้ง่ายขึ้น
"อ่าาา ไม่ไหวแล้วๆๆ อ่าาาาาา" จนในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง
"อึ๊ก จุก" โดนัทเอ่ยออกมาเมื่อน้ำชาก็ถอดถอนตัวตนออก คิดว่าจะจบกิจกรรมแต่กลับไม่ใช่เพราะน้ำชาขยับถดตัวลงมาเล็กน้อยแล้วดึงสะโพกเขากลับเข้ามาให้หัวไม่ชนเต็นท์ แต่ประเด็นคือน้ำชาดึงสะโพกมนกลับมาใส่แกนกายของตนเลยทั้วแรงละสุดลำ ร่างขาวจึงจุกไปหมด
"ให้เลือกระหว่างออกไปทำริมน้ำตกอีกครั้งเดียวแล้วนอนกับทำตรงนี้ยันเช้า พี่นัทเอาแบบไหนครับ" กระซิบถามออกไปขณะเริ่มขยับสะโพกช้าๆอีกครั้ง
"อื้อ เด็กบ้า ตรงนี้แหละ พี่ไม่อยากโดนอีกแค่ครั้งเดียว"
.
.
.
คู่นี้สายธรรมชาติ outdoor ตลอดกาลล ถ้าชอบฝากไปคอมเม้นในจอยกันด้วยน้าาาา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น