"อย่าไป หนูยิ้มจะไม่ร้อง" คำพูดนี้อาจจะเบามากแต่ลาเต้กลับได้ยินชัดเจน ดูจากสิ่งที่ดันขาเขาอยู่ก็พอรู้ว่าคนข้างล่างคงห้ามใจตัวเองไม่ได้แล้วเหมือนกัน
"หือ แน่รึเปล่า"
"ไม่รู้ ลองดูก่อนก็ได้นี่" ไม่พูดเปล่า มือขาวข้างหนึ่งยกขึ้นคล้องคอแกร่งทันที จับกดให้คนด้านบนโน้มลงมาพร้อมๆกับมืออีกข้างที่สอดเข้าไปในเสื้อตัวบางแล้วลูบไล้ช้าๆ
"ขอลองทั้งคืนเลยแล้วกันนะครับ" สิ้นเสียงกระซิบ ลาเต้จับเสื้อนอนตัวบางของคนใต้ร่างเลิกขึ้นจนถึงคอแล้วทาบทับกายตนลงมาบดเบียดทันที เช่นเดียวกับริมฝีปากที่ประกบลงมากับอวัยวะเดียวกัน ส่งลิ้นร้อนเข้าไปพันเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างจาบจ้วง
"อื้อออ"
"จุ๊ๆ อื้อก็ไม่ได้นะครับ อย่าส่งเสียงนะคนดี"
"ขอโทษครับ จูบอีกๆ" ลาเต้กระตุกยิ้มมุมปากเพราะคำขอร้องตรงๆอันแสนน่าเอ็นดูของคนรัก ขอกันขนาดนี้มีหรือคนด้านบนจะขัด จัดการให้ตามคำขอทันที
สองเรียวลิ้นพริ้วไหวหยอกล้อกันแลกเปลี่ยนน้ำลายชุ่มกัน ต่างคนต่างกระหวัดลิ้นสู้กันอย่างไม่กลัวขาดอากาศหายใจ คนด้านบนเป็นฝ่ายละออกมาแล้วลากไล้ลิ้นลงที่ผิวขาวเนียนละเอียดลงมาถึงบริเวณคอ สูดดม ขบกัดเพียงเบาๆหลายๆทีจนคนใต้ร่างแอบสะดุ้งหดคอหนี เพราะไม่ได้รีบร้อนอะไรลาเต้จึงใช้จมูกคมค่อยๆเขี่ยปลายคางมนเบาๆให้อีกคนยอมเชิดหน้าขึ้น และซุกไซ้คอขาวอีกครั้งทันทีที่ได้ผล มือหนาข้างหนึ่งยกขึ้นจับล็อคท้ายทอยคนนอนหงายไว้ไม่ให้หดหนีได้อีกครั้ง ส่วนอีกข้างค่อยๆปรนเปรอส่วนล่างให้ มือข้างนั้นดึงกางเกงขาสั้นลงมาจนถึงเข่าได้อย่างง่ายดาย
"เฮือก"
"จุ๊ๆๆๆ" เสียงทุ้มเอ่ยปรามออกมาเพียงแค่คนใต้เอ่ยเสียงร้องเบาๆยามมือหนาเริ่มซุกซน ลูบไล้ขาอ่อนข้างล่ะทีสองทีแล้วกำสิ่งที่อยู่ตรงกลางไว้ จากที่ว่าก่อนหน้านี้ส่วนนั้นขยายใหญ่แล้วตอนนี้ยิ่งขยายใหญ่ขึ้นไปอีกเมื่อถูกสัมผัส เกิดเสียงหายใจหนักอย่างอดกลั้นยามอีกคนเริ่มขยับมือ
ขณะเดียวกันปากบางก็ลากเลื่อนลงมาโลมเลียเนินอกสวย กลิ่นหอมจางๆทำให้เขาเผลอไผลกัดลงไปแรงๆจนคนใต้ร่างสะดุ้งแอ่นอกขึ้น รับรู้ได้ว่าอีกคนคงเจ็บ ริมฝีปากบางจึงจูบซ้ำลงไปใช้ความอ่อนโยนแทนคำขอโทษ
เสียงหายใจหนักขึ้นทุกทีๆตามความเร็วในการขยับมือ มือเล็กข้างหนึ่งจิกเข้าที่แขนแกร่งอย่างแรง ณ ตอนนี้เขาอย่างส่งเสียงร้องออกมาเหลือเกิน เหมือนอีกคนจะรู้ ร่างหนาจึงยกตัวขึ้นเล็กน้อยดันท้ายทอยขาวให้สูงขึ้นมารับจูบตน สองลิ้นสอดประสานคลุกเคล้ากันอีกครั้ง มือหนาพยายามขยับขึ้นลงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มือน้อยอยากจะดันอีกคนออกแล้วกรีดร้องออกมาเพราะเขาใกล้จะปลดปล่อยเต็มทีแล้ว แต่อีกคนกลับไม่ยอม ยังคงล็อคท้ายทอยขาวให้ไม่สามารถขยับไม่ไหนได้ ร่างเล็กพยายามดิ้นเมื่อเขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแต่ก็ไม่เป็นผลและในที่สุดอารมณ์ทั้งหมดพุ่งออกมา
มือหนาที่ล็อคท้ายทอยอยู่ค่อยๆประคองให้คนรักนอนลงกับหมอนอีกครั้งส่งจูบลงที่ปากอวบอิ่มอย่างแผ่วเบาให้อย่างอบอุ่นก่อนจะพยายามคลำหามือน้อยที่ร่วงไปอยู่ข้างตัวเหมือนคนหมดแรง เมื่อหาเจอจึงหยิบของที่เคยส่งให้จากมือนั้นมา ลาเต้ยันตัวขึ้นถอดกางเกงตนออกอย่างไม่รอช้าและใส่อุปกรณ์นั้นไปทันที
สองขาขาวถูกยกขึ้นพาดไหล่แกร่ง น้ำรักที่เปรอะเปื้อนที่นอนปิ๊กนิคถูกปาดขึ้นมาและนำพาเข้าไปในช่องทางหลังพร้อมกับนิ้วเรียวทีละนิ้ว นิ้วแรกที่เข้าไปนั้นขยับเข้าออกขยายทางให้เริ่มชิน ตามมาด้วยนิ้วที่สองและสาม แล้วจึงนำออกมา มือหนากำแกนกายตนจ่อช่องทางหลังอีกคนไว้แล้วค่อยๆกดเข้าไป เพียงกดเบาๆแกนกายก็สามารถเข้าไปได้จนสุดและแช่ไว้สักพัก
อยากเอ่ยชมเด็กดีที่นอนอยู่ อมยิ้มไม่ร้องออกมาสักเอะ แต่ลาเต้รู้ดีว่าคนรักตนคงเจ็บไม่น้อย ดูจากแรงจิ๊กที่แขนเขามันแรงจนคิดว่าตอนนี้คงเป็นแผลแล้วแน่ๆ
มือหนาจับขาขาวที่ไหล่ตนมาวางไว้ที่พื้น คนนอนหงายตั้งชันไว้และอ้าออกกว่าเก่าอย่างรู้งาน กายแกร่งโน้มลงมาโอบกอดร่างคนรักพร้อมพรมจูบอีกครั้ง ส่วนด้านล่างก็เริ่มขยับช้าๆ
"อึ๊ก"
"..." สองร่างหยุดเคลื่อนไหวทันทีที่ได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากบนเตียง
"อึ๊ก อึ๊ก!"
"พี่เค้ก!" ความเป็นห่วงคนที่เป็นเหมือนดั่งพี่ชายมีมาก ร่างเล็กจึงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ดันร่างอีกคนให้ถอยออก แกนกายหลุดออกมาจากช่องทางหลังอย่างไม่รู้ตัว
ไฟห้องน้ำสว่างขึ้นเพาะคัพเค้กได้ตรงไปถึงห้องน้ำแล้ว คุณแม่ท้องอ่อนรีบเข้าไปปล่อยความอัดอั้นที่จุกคอทันทีอย่างไม่รอใคร ประตูห้องน้ำก็ไม่ได้ปิด
"แหวะ อ้วกกกกก"
"พี่เค้ก"
"หนูยิ้ม" มือหนาจับข้อมือเล็กไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะเข้าไปในห้องน้ำ ในตอนแรกอมยิ้มหันกลับมามองคนรักอย่างไม่เข้าใจแต่พอดวงตาสมส่งสายตาไปมองด้านล่าง ดวงตากลมจึงมองตาม
"..!!" ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนรักตนไม่ได้ใส่กางเกงอยู่ ส่วนตนนั้นยังมีกางเกงอยู่ถูกถกไปอยู่ต่ำกว่าเข่า มือขาวรีบคว้ากางเกงตนหวังจะดึงขึ้นมาแต่กลับถูกมือของอีกคนจับเอาไว้ ดวงตากลมสบตากับดวงตาคมอย่างไม่เข้าใจอีกครั้ง
ไม่มีคำอธิบายใด ร่างเล็กกลับถูกจับพลิกตัวให้หันหน้าเข้าผนังข้างประตูห้องน้ำ มือขาวถูกจับให้ค้ำกับกรอบประตูไว้
ใบหน้าหนาวยังหันมามองคนรักอย่างไม่เข้าใจ แต่ทุกคำอธิบายก็ชัดเจนด้วยการกระทำในทันทีที่ส่วนแข็งกลางลำตัวกลับเข้ามาอยู่ในช่องทางหลังตนอีกครั้ง
"มึงไหวมั้ยเค้ก" เสียงทุ้มเอ่ยถามออกไป และเริ่มกระแทกเข้ามาภายใน สองมือรั้งเอวบางให้เข้ามาประชิด แรกๆอีกคนเหมือนพยายามหันกลับมาหวังต่อว่าแต่เพียงกระแทกเข้าไปสองสามทีร่างตรงหน้าก็ดูจะกลับมามีอารมณ์ร่วมด้วยอีกครั้ง
"พ.. พี่เค้ก โอเคมั้ยครับ.. ครับ" ใบหน้าหวานชะเง้อเข้าไปมองด้านในห้องน้ำ เห็นคนที่กอดโถส้วมชูมือทำสัญลักษณ์โอเคมาให้จึงหันกลับมาหาคนรักแล้วพยักหน้าเล็กน้อย ร่างหนาดันร่างคนรักเข้าชิ้ดผนังมากขึ้นเพื่อจะชะเง้อมองเพื่อนสนิทตนบ้าง แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งทำเช่นนี้ส่วนนั้นของตนยิ่งเข้าไปลึกมากขึ้น ใบหน้าคมหันกลับมามองคนรักที่แดงก่ำเพราะความจุก กระตุกยิ้มอย่างพอใจและอัดเข้าแรงๆไปหนึ่งทีจนมือขาวต้องยกขึ้นมาปิดปากตนกันไม่ให้ร้องออกมา ริมฝีปากบางจะจูบลงที่ขมับเบาๆก่อนจะเลิกแกล้งคนรักแล้วขยับเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอไหลลื่น
จมูกคมซุกลงที่หลังคอขาวสูดดมสลับจูบตามอารมณ์ ใบหน้าหวานซบลงกับผนังห้องอย่างสุขสม แต่แล้วอยู่ๆมีเงาดำๆที่เหมือนกำลังเคลื่อนเข้าใกล้เรื่อยๆค่อยๆบดบังแสงที่ทะลุมาหน้าห้องน้ำ เห็นดังนั้นศอกเล็กจึงรีบกระทุ้งท้องคนด้านหลังทันที
เขาจะทำยังไงดี พี่เค้กกำลังจะออกมา
เขาจะทำยังไงดี พี่เค้กกำลังจะออกมา
พรึ่บ
"มึงรีบปิดไฟไมเนี่ยเต้" เสียงงัวเงียเอ่ยว่าเพื่อนรัก ที่เอื้อมมือไปปิดไฟห้องน้ำตั้งแต่เขายังไม่ทันเดินออกมาด้วยซ้ำ
"จะได้นอนต่อไง"
"พี่เค้กดีขึ้นแล้วหรอ" อมยิ้มพยายามคว้าตัวคุณแม่ท้องอ่อนในความมืด ประคองเดินไปหาเตียงอย่างยากลำบากเพราะกายอีกคนก็ยังเชื่อมติดกับตนอยู่
"อื้อ ดีแล้วอมยิ้ม"
"นอนต่อเลยมึง รีบๆหลับเลยหลานกูต้องการพักผ่อน"
"อือ รู้แล้ว"
"อ๊ะ!" อมยิ้มส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้เพราะขณะที่เขากำลังโน้มตัวห่มผ้าให้กับคนที่นอนลงบนเตียง คนที่อยู่ข้างหลังก็กระแทกเข้ามาอย่างแรงไม่ให้เขาตั้งตัวก่อนเลย
"อมยิ้มเป็นไรลูก"
"ยิ้มลื่นครับ พี่เค้กนอนนะฝันดีนะครับ"
"จ้า ฝันดีทั้งสองคน"
"เราก็ไปนอน ต่อ กันครับ" ลาเต้กระซิบหูคนรัก เน้นคำว่าต่อชัดเจนให้อีกคนรู้ว่าไม่ได้หมายถึงนอนจริงๆ ทั้งสองคนขยับเดินเก้งๆกังๆกันมายังที่นอนข้างเตียงดังเดิม มือหนาดันร่างคนรักลงไปทันที
"พี่เต้.." เสียงกระซิบหวานพยายามเอ่ยขัดแต่อีกคนได้สนใจไม่ ร่างเล็กต้องยอมเคลื่อนตามแรงทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าบนที่นอน เมื่อเห็นว่าคงข้ามไม่ได้มือขาวค้ำยันที่นอนตนดึงหมอนมาซุกหน้าลงไปแล้วแอ่นสะโพกให้กับสิ่งที่ยังคาอยู่ภายในตัวเขา
"หึ" อยากจะเอ่ยออกมาดังๆว่าท่าทางคนรักตนในตอนนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน แต่ท่านี้คงไม่ปลอดภัยนัก กลัวตนบนเตียงจะเห็นเงาได้ จึงถอนกายออกทันทีจนอีกคนงง ริมฝีปากบางจูบหนักๆไปที่ปากอวมอิ่มหนึ่งทีก่อนจะจับร่างเล็กให้นอนหงายดังเดิม ถอดกางเกงที่ยังคงอยู่ที่เข่าให้หลุดพ้นทาง แทรกตัวเข้าไปตรงกลางอีกครั้ง และเช่นเดิมขาขาวอ้าออกกว้างอย่างรู้งานทันที ไม่รอช้าแกนกายก็สอดเข้ามาอีกครั้ง กายแกร่งโน้มลงโอบกอดคนรักไว้ สองร่างเริ่มขยับพร้อมกันเป็นจังหวะสม่ำเสมอค่อยเป็นค่อยไปดังเดิม นอนไวขนาดนี้ เขามีเวลาค่อยเป็นค่อยไปด้วยกันทั้งคืน หวังแค่ว่าคุณแม่ท้องอ่อนจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเท่านั้น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น